domingo, 17 de setembro de 2006

Que país. Estou-me metendo em lérias que nom me cheiram nada bem. Nada grave, of course. Trapalhadas. Som essas cousas que, estando tam relaxado conversando, de repente, ergues as orelhas e estado de alerta. Mira para todos os lados. Que se passa aqui? E ali? Sobretudo ali.
Passa em vários frentes de batalha. Vou-me ter que cuidar de.
Ou ficar longe, observando, desde umha "distancia prudencial". Controlando, no sentido mais amplo.
Pequena confissom: eu inquieto-me quando nom controlo.

2 comentários:

X disse...

Todos nos inquietamos cando non controlamos.

La queue bleue disse...

Pois. Tudo atadinho e sabidinho. Nada a eito. A cousa é que se eu for como tinha que ser, nom deveria ter essa necessidade. Daí confieso, padre.