De todas maneiras, este final de Fevereiro que lhe cedeu o carnaval ao seu irmao Março está prometendo prometendo tempestade depois de tanta calma.
Para começar imos dar umha voltinha pola maior das Antilhas, chico!

Son para niños antillanos - Ana Belén
[Imagem daqui, do ilustrador Horacio Elena, onde tamén se pode ler o texto do poema de Nicolás Guillén]
___________________________________
Depois, já entradinho o ano novo, quem sabe, o mundo espera.
2 comentários:
Volveu, lqb! Sempre é unha alegría (que sería maior se houbese máis constancia, pero non mo tome en conta que non quero que pareza un sermón)
Benvinda
A Millás tamen lle pasa, o dixo o outro día no Faro, que sinte que está a esperar a vida e non a da collido, que pasa con demasiada prisa. Eu fiquei mais tranquilo. Agora somos tres. No mediterraneo-sul isto non pasa, están tan de cheio na vida que non lles da tempo a baixar dela... Cousas...
Enviar um comentário