ser inocente nom é como viver num anúncio de colónia. e a incoerência faz parte da vida.

You're Bettie Page!
What Classic Pin-Up Are You?
brought to you by Quizilla
Tô te explicando pra te confundir; tô te confundindo pra te esclarecer
Μονοτονία
Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα. θα ξαναγίνουν πάλι --
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.
Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
(1908)
MONOTONIA
A un día monótono otro
monótono, invariable sigue: Pasarán
las mismas cosas, volverán a pasar -
los mismos instantes nos hallan y nos dejan.
Un mes pasa y trae otro mes.
Lo que viene uno fácilmente lo adivina:
son aquellas mismas cosas fastidiosas de ayer.
Y llega el mañana ya a no parecer mañana.
Kavafis
(Tirado de aqui)
Your Personality Profile |
![]() You are sexy, powerful, and bold. You're full of passion and energy... Sometimes this passion has a dark side. You feel most alive when you're seducing someone. You never fail to get someone's attention. Quick minded, you're also quick to lose your temper! |
Your Superhero Profile |
![]() Your Superhero Name is The Dragon Inferno Your Superpower is Solar Your Weakness is Cotton Candy Your Weapon is Your Cosmic Stinger Your Mode of Transportation is Raft |
Your Monster Profile |
![]() Demon Hitchhiker You Feast On: Coffee You Lurk Around In: Olive Gardens You Especially Like to Torment: Cops |
Adolfito,adolfito... “ (...) como se dice en gallego, en el galaico-portugués que hablamos.”, cito de memoria.
;)
Escrever é mentir. É disfarçar a realidade, pintá-la de cores mais bonitas. Puli-la para lhe dar um ar de transcendência ou de magias. Escrever é pretender dar-lhe à realidade algum tipo de bela legitimindade de livro que ela nom tem.
Ler é acreditar nisso, em que a realidade está coberta de pós dourados e decorada com cortinas de veludo vermelho e peixinhos de cores a dançar nas fontes e elegante desesperaçom e a inevitabilidade do destino.
contrl + l ou teclas de atalho
Você some e eu invento mil histórias:
deve ter viajado,
o micro quebrou,
deve estar muito ocupado
ou será que piorou
e foi de novo internado?
Você some e eu invento um monte de indiretas
só para esquecer-me de lembrar
que simplesmente me deletas.
|
![]() |
© El País S.L. | Prisacom S.A. |
nom sei eu se isso se aplica quando o teu dia comença à umha e meia da tarde... Na máquina de café da faculdade tomo chocolate. Às vezes com leite. Na casa tomo cacau. Hai semanas que nom compro chocolate (si, fazemos muitas tontadas nesse mundo, se eu che contase, yo quisiera y tu te dejases, buf!! ).
Será que vivo más de noche que de día (sueño más despierto que dormido, bebo más de lo que debería? Bom, o de beber... em fa vergonya esta vida pseudo-monacal que levo... agora com as festes, qui lo sap... ainda gardamos no fundo dalgumha gaveta umha destas esperanças pequeninhas que tão bem sabem desiludir.
Continua a choviscar e está o mundo todo grisalho. De todos jeitos, a luz sempre é diferente aqui.
(Caramba, perdem-me os deícticos. E as parénteses. Que vício! )
E falando em vícios, nom, contrariamente a lo que sería de esperar en mí, desta vez nom vou dizer que vou morrer nova ou que vou envelhecer prematuramente!!! ( :D andam-che-me as augas revoltas) (e, per cert, bigadu a estes blogueiros curiosos do mundo)
¿Quién no busca lágrimas de barro y finales de cuento felices,
respirar con ganas, dormir contento bajo las luces del cielo...?
¿Quién no busca consuelo en un anzuelo dulce sin lágrimas, sin culpa...?
En un edén marchito no crece nada, sólo hay eco,
árboles secos de esperanza con las raíces cortadas,
tierra estriada, suspense esperando el momento,
algunas veces el dolor se tendría que quedar dentro,
aún lo intento... dura fachada débiles cimientos,
el día se termina con una prosa sombría
¿ves la aurora? ¿quién tiene razón y quién razones?
Delante de la balanza que pesa los corazones
deja la poesía en la puerta espera despierta no hay prisa,
ella también puede dormir en una esfera
es patrimonio del insomnio, no de la primavera,
eterna búsqueda convertida en eterna espera...
No veo la luz, nadie la ve, nadie a la vez,
no veo al juez, nadie lo ve,
no veo la cruz, veo el ajedrez,
no a quien mueve pieza, cuando sepa quién es
me llevaré las manos a la cabeza,
te llevarás las manos a los bolsillos,
siento el peso, el golpe, el efecto del retroceso, convertido en piedra
¿quién no lo aguanta? Aunque a veces se respire un aire
que es como ceniza en la garganta....
Cuando sube la marea,
cuando necesitas aferrarte a lo que sea,
estaré contigo y será todo más difícil, pero la culpa no es mía
me provocas tú en la práctica y en la teoría. (x2)
Hoy recupero sensaciones que había perdido,
hoy recupero sensaciones,
mañana volveré a perderlas si creo que existen buenas razones,
algo se va y no vuelve,
el alma deja el nido ¿ahí estás? ponte en mi situación,
sufro cuando te veo en un plato cutre de television,
háblame estrella fugaz, luna serena, haz que merezca la pena seguirte la estela,
que vivo en un mundo de deudas e ideales rotos,
algunos buscan la foto,
otros van a encender velas ni mi voz ni mi voto,
todo tiene un precio,
las secuelas pueden disimularse en un mar de canela
donde las ideas van a la deriva sin nadie que las escriba
y las describa, están heridas,
hijas de mentes pasivas fijas,
pasiones congeladas,
quieres ir más allá y de pronto suena el móvil, no te dejan
¿de qué te quejas?
el problema es que mientras más te alejas menos formas parte del sistema
de los demás ¿quién no quiere ser querido?
Muchas veces por querer que te quieran acabas herido...
¿tiene sentido? cuando alguien tire la piedra
no seré yo el que diga he sido yo habré escupido, tío...
esculpido imagenes de barro del presente
que resistirán hasta que se las lleve la corriente,
así ha sido siempre...
Cuando sube la marea,
cuando necesitas aferrarte a lo que sea,
estaré contigo y será todo más difícil, pero la culpa no es mía
me provocas tú en la práctica y en la teoría. (x2)
Juaninacka